تعیین اثر داروی توپیرامات در پیشگیری از حملات سردرد میگرنی مقاوم به درمان

چکیده: مقدمه و هدف: بیماری میگرن یکی از شایع‌ترین علل سردرد است. هدف از این مطالعه تعیین اثر داروی توپیرامات با دوز 50 میلی‌گرم، روزانه به مدت 3 ماه در پیشگیری از حملات سردرد میگرنی مقاوم به درمان بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی دوسوکور می‌باشد که بر روی 70 بیمار بین سنین 15 تا 45 سال مراجعه کننده به کلینیک سردرد بیمارستان آموزشی ـ درمانی بوعلی سینای ساری که دارای سابقه حملات میگرن براساس معیارهای انجمن بین‌المللی سردرد به مدت بیشتر از یک سال و با بروز حداقل 1 تا 6 حمله در هر ماه بوده‌اند، طی سال‌های 1386 ‌‌ـ 1384 انجام شد. میزان کارایی این دارو به وسیله میزان پاسخ به درمان، میانگین تغییرات در تعداد و شدت حملات میگرن در مقایسه با مرحله پایه و گروه پلاسبو به صورت ماهانه برای یک دوره 3 ماهه محاسبه گشت. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار آماری گراف پد و آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و متعاقب آن آزمون نیومن کیولس، مجذور کای و تی تست تحلیل گردید. یافته‌ها: 66 نفر بیمار از 70 بیمار شرکت کننده در مجموع مطالعه را به پایان رساندند و مابقی از مطالعه حذف شدند. میانگین سنی بیماران 9/7±33/30 سال بود، بیماران بر اساس اهداف مطالعه به سه طبقه سنی 25ـ15، 35ـ25 و 45ـ35 سال تقسیم شدند. بیماران هر گروه به طور تصادفی به دو گروه دریافت کننده پلاسبو و توپیرامات تقسیم شدند. گروه توپیرامات در کلیه ماههای ارزیابی شده دارای کاهش معنی‌داری در میانگین ماهانه شدت و تعداد حملات میگرن بوده است (0001/0 p< ). اما گروه پلاسبو تفاوت معنی‌داری نداشته است. میزان پاسخ به درمان در بیماران تحت درمان با توپیرامات به طور معنی‌داری بیشتر از گروه پلاسبو در ماه سوم بوده است(0001/0 < p). عوارض جانبی دارو به طور گذرا بوده و به خوبی تحمل گردید. نتیجه‌گیری: داروی توپیرامات با دوز 50 میلی‌گرم، روزانه کارایی قابل توجهی در پیشگیری از حملات میگرن در ماههای اول، دوم و سوم دارد. استفاده از توپیرامات با دوز درمانی پایین، یک روش درمانی مطلوب برای بیماران مبتلا به میگرن مقاوم به درمان می‌باشد. واژه‌های کلیدی: توپیرامات، میگرن مقاوم، درمان پروفیلاکسی